Het voornemen

Hoe worden de doelen en kaders meegegeven aan de provincies?

Om de gestelde doelen van het NPLG op het gebied van natuur, bodem en water en klimaat (zoals toegelicht in de paragraaf 'De doelen van het NPLG') te behalen en daarbij de toekomstbestendigheid van het landelijk gebied te waarborgen, zijn structurerende keuzes geformuleerd. Deze set van structurerende keuzes verduidelijkt de kaders en de bandbreedte waarmee provincies zelf kunnen uitwerken wat waar wel en niet kan. De structurerende keuzes zijn het resultaat van diverse routes van beleidsontwikkeling van de rijksoverheid met maatschappelijke partners, tussen onderdelen van rijksbeleid en van rijk en decentrale overheden. In bijlage 3 is de totstandkoming van deze structurerende keuzes beschreven.

Het is kenmerkend voor de ambitie van het NPLG om samenhang te creëren in rijksbeleid voor het landelijk gebied en samenhang te vragen van provincies in de maatregelenpakketten. Het Rijk schetst de randvoorwaarden, waarbinnen provincies in de gebiedsprogramma’s zelf kunnen aangeven welk landgebruik en maatregelen passend zijn bij het gebied.

De structurerende keuzes als voornemen

Het voornemen dat onderzocht gaat worden in het m.e.r. van het NPLG bestaat uit een set van structurerende keuzes uit het Ontwikkeldocument van het NPLG die een kader vormen voor de verschillende provincies, en die gebruikt kunnen/ moeten worden om de landelijk gestelde doelen, met provinciale verdeelsleutels (indien aanwezig), te halen. In het planMER worden de effecten van de structurerende keuzes onderzocht.

De structurerende keuzes zijn te verdelen in twee categorieën:

• Keuzes met directe doorwerking naar de gebiedsprogramma’s. De structurerende keuzes van de rijksoverheid laten ruimte voor regionaal maatwerk, maar moeten wel een plek krijgen in de gebiedsprogramma’s. Voor deze keuzes wordt in principe uitgegaan van beleidsmatige doorwerking in de gebiedsprogramma’s. Richting vaststelling van het NPLG kunnen de keuzes voorzien worden van planologische borging en wordt onderzocht of juridische borging noodzakelijk is.

• Keuzes die meekoppelen in het opstellen van de gebiedsprogramma’s. Het gaat hier om keuzes die kunnen meeliften op de aanpak van de gebiedsprogramma’s, maar die niet per definitie bijdragen aan de hoofddoelen van het NPLG. Meekoppelkansen betreffen ‘volksgezondheid’, ‘dierziekten en zoönose’, ‘geurhinder’ en ‘fijnstof’. Het NPLG biedt hier geen nieuwe taakstellende indicatieve doelen, maar er is wel urgentie om deze problematiek in sommige gebieden aan te pakken. De meekoppelende keuzes dienen vroegtijdig en integraal te worden meegewogen in het opstellen van de gebiedsprogramma’s door de provincies.

Het planMER richt zich op de structurerende keuzes met directe doorwerking naar de gebiedsprogramma’s. In de provinciale gebiedsprogramma’s worden de keuzes die meekoppelen in het opstellen van de gebiedsprogramma’s vroegtijdig en integraal meegewogen.

Een overzicht van de structurerende keuzes met een korte toelichting is te zien in Tabel 2 en, met uitzondering van landbouwgronden, gevisualiseerd in Figuur 2. In Bijlage 2 zijn de structurerende keuzes per keuze nader toegelicht.

Figuur 2: Structurerende keuzes (Ontwikkeldocument Nationaal Programma Landelijk Gebied)

Tabel 2: Toelichting structurerende keuzes met directe doorwerking